Segala kebinasaan lidah itu iaitu duapuluh (20) perkara.
Kebinasaan Keenam:
Artinya: Kebinasaan yang keenam iaitu membaikkan di dalam perkataan dengan memperberati diri dengan saja’-saja` [sajak-sajak] di dalam perkataan dan memperberati fasih-fasih di dalam perkataan, kerana yang demikian itu membawa kepada riya` iaitu dicela oleh syara’, seperti sabda Nabi صلى الله عليه وسلم:
(Dan lagi) sabda Rasulullah صلى الله عليه وسلم:
(Dan adapun) perkataan bersaja`[bersajak] dan perkataan yang berfasih dengan tiada bersusah dan tiada memberati diri buat akan dia itu, maka tiada dicela oleh syara’, kerana maksud [daripada] dengan perkataan itu iaitu mudah memberi faham akan manusia. Dan bersaja`[bersajak] dan fasih dengan tiada bersusah itu memberi faham di dalam hati dan lagi meraghib [menggemarkan] akan hati dan yang demikian itu tiada dicela oleh syara’. Bersalahan berbuat perkataan yang demikian itu dengan bersusah-susah maka iaitu membawa kepada riya` iaitu dicela oleh syara’.
[Sairus Salikin; Shaikh Abdusshamad al-Falimbani; Maktabah wa Mathba'ah Sulaiman Mar’ie, Singapore 1372H – 1953M; juz 3, halaman 78]
Bersambung ke kebinasaan lidah yang ketujuh …
Kebinasaan Keenam:
الآفة الخامسة السادسة التشدق في الكلام بتكليف السجع والتفصيح فيه
Artinya: Kebinasaan yang keenam iaitu membaikkan di dalam perkataan dengan memperberati diri dengan saja’-saja` [sajak-sajak] di dalam perkataan dan memperberati fasih-fasih di dalam perkataan, kerana yang demikian itu membawa kepada riya` iaitu dicela oleh syara’, seperti sabda Nabi صلى الله عليه وسلم:
أنا وأتقياء برءاء من التكلف
Artinya: Bermula aku dan umatku yang takut akan Allah Ta’ala lepas daripada memberati daripada bersaja` di dalam perkataan dan lepas daripada berbuat perkataan yang fasih-fasih. [Kata Imam an-Nawawi, hadits ini tiada tsabit. Dan diriwayatkan oleh ad-Daruqutni daripada Zubair al-Awwam didalam al-Ifrad, hadits marfu’ – Ithaf](Dan lagi) sabda Rasulullah صلى الله عليه وسلم:
شرار أمتي الذين غدوا بالنعيم يأكلون ألوان الطعام ويلبسون ألوان الثياب ويتشدقون في الكلام
Artinya: Bermula yang terlebih jahat umatku ialah mereka yang memakan yang sedap-sedap iaitu memakan mereka itu beberapa warna makanan dan memakai mereka itu akan akan beberapa warna pakaian. Dan adalah mereka itu memberati diri mereka itu berbuat perkataan yang bersaja`-saja` dan berbuat perkataan yang fasih-fasih. [Hadits riwayat Ibn Abi ad-Dunya dan al-Baihaqi – al-‘Iraqi](Dan adapun) perkataan bersaja`[bersajak] dan perkataan yang berfasih dengan tiada bersusah dan tiada memberati diri buat akan dia itu, maka tiada dicela oleh syara’, kerana maksud [daripada] dengan perkataan itu iaitu mudah memberi faham akan manusia. Dan bersaja`[bersajak] dan fasih dengan tiada bersusah itu memberi faham di dalam hati dan lagi meraghib [menggemarkan] akan hati dan yang demikian itu tiada dicela oleh syara’. Bersalahan berbuat perkataan yang demikian itu dengan bersusah-susah maka iaitu membawa kepada riya` iaitu dicela oleh syara’.
[Sairus Salikin; Shaikh Abdusshamad al-Falimbani; Maktabah wa Mathba'ah Sulaiman Mar’ie, Singapore 1372H – 1953M; juz 3, halaman 78]
Bersambung ke kebinasaan lidah yang ketujuh …
0 komen:
Catat Ulasan